علاوه بر این، اجزاء دیگری نیز مانند چرخ‌ها و موتور دیزلی یا الکتروموتور، کمپرسور، سیلندرهای هیدرولیکی روی لاستیک‌ها جهت تراز کردن ماشین، مخزن روغن و سایر اجزاء ضروری وجود دارند.
این یکی از رایج ترین سوالات کارفرمایان محترم قبل از اجرای سازه نگهبان و نیلینگ است که داشتن یک تحلیل قیمت واقعی از آن می تواند کمک بسیار زیادی در این انتخاب داشته باشد.
پس از نصب میلگردهای نیلینگ ، یک دیواره سطحی کم ضخامت که معمولاً شامل شاتکریت همراه با یک لایه تسلیح سبک فولادی به صورت شبکه های از میلگرد می باشد، سطح دیواره شیروانی یا گود را می پوشاند. هدف از اجرای این دیواره جلوگیری از فرسایش سطحی خاک، ایجاد سطح تمام شده مناسب تر برای ساخت و سازهای احتمالی بعدی می باشد.
بر اساس معیارهای عمومی گفته شده در متن بالا، انواع خاک‌های مناسب برای نیلینگ به‌شرح زیر است:
بعد از تزریق دوغاب و نصب زهکش‌ها در این مرحله یک روکش موقت شامل نصب شاتکریت، مهره شش‌گوش، پلیت باربر و واشر اجرا می‌شود.
در مرحله پایانی و بعد از اجرای کامل مراحل قبلی با استفاده از دوغاب سیمان، یک لایه مش، بتن پاشی و شاتکریت یک لایه روکش دائمی اجرا می‌شود. این لایه از ضخامت کمی برخوردار بوده و به این دلیل اجرا می‌شود که از فرسایش خاک جلوگیری شده و سطح نیلینگ چیست مناسبی برای ساخت‌وسازهای بعدی ایجاد شود.
این مراحل با دقت و توجه به ویژگی‌های خاک و نیازهای سازه‌ها اجرا شده تا فرآیند نیلینگ به بهترین شکل ممکن انجام و مقاومت لازم در دیوار به دست آید.
از موارد کنترلی اجرای سازه نگهبان می توان به آزمایشات کنترل کیفیت بتن، آرماتور و کلیه مصالح اشاره نمود.
این زمان‌بندی برای مشخص شدن صحت‌وسقم فرضیات در مورد چسبندگی دوغاب و خاک صورت گرفته و با انجام آزمایش‌ها، صحت سنجی و بازنگری پارامترها و محاسبات مربوطه انجام می‌شود.
روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.
این گونه سنگ‌های هوازده ممکن است دارای صفحات ضعیف نامناسب مانند درزه‌ها، شکستگی‌ها، بریدگی‌ها، گسله‌ها، چین‌ها، تورق و سطوح کلیواژ باشند. این صفحات می‌توانند روی پایداری چاهک‌ها تأثیر گذاشته و عمل تزریق دوغاب را با مشکل مواجه سازند.
عوارض سطحی شامل تاسیسات شهری، ساختمان ها و معارضات مجاور گود،
هنگامی که بادرفت‌ها خشک باشند ممکن است مقاومت‌های قابل قبولی از خود نشان داده و نصب میخ‌ها در خاک را میسر سازند، اما وجود مقادیر نسبتا زیاد آب در پشت دیوارهای نیلینگ موجب می‌شود که ساختار بادرفت دچار فروپاشی شده و مقاومت آن به میزان قابل توجهی کاهش یابد.
در مرحله آخر از فرآیند اجرای نیلینگ، سر میخ به‌وسیله صفحه فولادی، مهره شش‌وجهی، واشر و گل‌میخ به دیواره بتن متصل می‌شود.